(advertentie)
(advertentie)
BONGZILLA Lees ook:
(advertentie)

Als autist kom ik niet graag onder de mensen. En al zeker niet in december. Feestmaand. Met dikbuikige baardmannen die een heel volk dwingen tot onbesuisde gezelligheid.Het commerciële gedrocht wat de maand december is, begint al op stoom te komen nadat de laatste vakantiegangers in september terugkomen van hun strandvakanties. Supermarkten ruimen de barbecues op en strooien onverhoeds met pepernoten, speculaas en kant-en-klare wildgerechten. Zum kotzen jawohl!

Uiteraard wordt het alleen maar erger naarmate de dagen korten en de door schelle kerst-ledversieringen verlichte nachten lengen. Binnensteden worden wekenlang omgetoverd tot kooppaleizen, waar je elke dag en avond je geld kan stukslaan. Aan de meest onzinnige, nutteloze, veel te dure dingen. Die desondanks met kleffe gedichten worden gepresenteerd alsof men je een Nobelprijs uitreikt. Nou, ik heb er nog nooit eentje bewaard tot nieuwjaar kan ik je vertellen. Menige zwerver heeft er misschien nog een gebbetje aan beleefd of het kunnen verpatsen voor een pijpje bier of crack. Mijn god…

Ooit kreeg ik een door schoonmoeder zelf gebreide wintertrui geschonken. Vergezeld van een gedichtje waar inwoners van China zonder veel omhaal tien jaar werkkamp voor krijgen als ze het publiceren (zo beroerd). Sint liep te denken wat hij BongZilla nu weer eens zou schenken. Dat soort werk. Nou ben ik al na een half uurtje bij de schoonfamilie totaal op van de zenuwen. Omdat ik er niet mag roken, laat staan blowen en het drankgebruik beperkt blijft tot het obligate glaasje slechte wijn direct voorafgaand aan de maaltijd en eentje tijdens het zouteloze diner. Dat uren duurt. Als er een hele fles doorheen gaat, met zes man, tijdens sinterklaas of kerst wordt er al giechelend gesproken over een bacchanaal. Uitsluitend door de schoonouders, die zowaar ook enige tekenen van aangeschotenheid vertonen. Hoe is het in godsnaam mogelijk?

How To Torture BongZilla Into An Early Death

Die trui heb ik dezelfde avond per ongeluk in de trein laten liggen.

In eerdere afleveringen van How To Torture BongZilla Into An Early Death speelde ik het klaar om reizigers of conducteurs te verblijden met drie paar Noorse wintersokken, een kookboek van Sonja Bakker, een of twee spelletjes Rummicub, een gourmetstel van Marktplaats, 3 kilo Surinaamse rijst, een kerstpakket van de werkgever van schoonpapa in een nieuw cadeaupapiertje en vele stukken geurige zeep.

Zelf neem ik op de heenreis naar de hel graag cadeautjes mee die je zonder uitzondering in de categorie WRAAK kunt categoriseren. Een pornopakketje van Passie, drie voorgedraaide joints van mijn vaste coffeeshop, een fijn ingelijst setje naaktfoto’s van hun dochter, de volledige ramsjwerken van een onbegrijpelijke dichter uit Chili, een oud voetbalshirtje van de spits van Harkemaase Boys 7, drie kilo Indische rijst en vele flessen ontzettende goedkope shampoo voor mensen met roos.

 

 

(advertentie)