Topstories

(advertentie)

Sinds VOC-voorzitter en cannabisjournalist Derrick Bergman in 1994 als journalist begon te schrijven over cannabis en coffeeshops heeft hij heel wat coffeeshop-ondernemers leren kennen. ‘Het is een apart slag mensen, eigenwijs, onafhankelijk en meestal in het bezit van een stevig doorzettingsvermogen en een pientere handelsgeest’.

Kennis en passie

Maar wat maakt een coffeeshopondernemer nou tot een goede coffeeshopondernemer? Wat ik erg belangrijk vind is of ze zelf cannabisliefhebber zijn. Daar hoef je niet eens per se voor te roken, het gaat om kennis van en passie voor het product. Een tijdje terug sprak ik met een coffeeshopondernemer van Turkse afkomst over hoe moeilijk het is geworden om fatsoenlijke wiet in te kopen voor een redelijke prijs. Vertwijfeld riep hij op een gegeven moment uit: “En dan heb je eindelijk een echt mooi soortje… en dan is het binnen twee dagen al weer op!”

Dat dus. Wie zuiver commercieel denkt, zal alleen maar blij zijn als iets snel verkoopt. Deze ondernemer vindt het belangrijker dat hij consistent topkwaliteit kan bieden.

Skunk is Skunk

Hetzelfde geldt voor de vrouwelijke coffeeshopondernemer die altijd Skunk op het menu heeft. Als er om wat voor reden dan ook tijdelijk geen Skunk verkrijgbaar is, weigert ze een vergelijkbare soort onder de naam Skunk te verkopen. En is er dus gewoon een tijdje geen Skunk. Als Albert Heijn even geen Elstar appels heeft, gaan ze geen Elstar stickers plakken op Braeburn appels. Als het om fruit gaat, spreekt dat vanzelf, maar bij cannabis – helaas – niet. Als Amnesia Haze populair is, schromen veel coffeeshops niet om een andere soort ‘om te dopen’. Als de kweker niet al zo’n naamswijziging heeft doorgevoerd.

Betrouwbare kwekers

Een goede coffeeshopondernemer koestert betrouwbare kwekers, die veilig werken en leveren wat ze zeggen te leveren. Het wrange is dat juist veel van dit soort kwekers door de Hollandse Hennepoorlog de handdoek in de ring hebben gegooid, omdat ze de risico’s te groot vinden. Hun plaats wordt niet zelden ingenomen door lieden wiens passie hun portemonnee betreft, niet de plant. Om in dit verziekte en gecriminaliseerde klimaat tóch schone wiet te bemachtigen van populaire strains is een hell of a job, om cannabisliefhebber Pim Fortuyn te citeren. Hulde dus voor de ondernemers die daarin slagen.

Het goede nieuws is dat de situatie verbetert: steeds meer coffeeshops sturen hun personeel op cursus, zodat ze klanten goed kunnen informeren

Een paar jaar heb ik voor Highlife Magazine  coffeeshops getest. Het woord “budtender” bestond toen nog niet, maar ik had al snel door hoe belangrijk het is dat het personeel verstand van zaken heeft. Nog steeds krijg ik af en toe als antwoord op de vraag wat een lekkere sativa is: “Joh, geen idee, ik rook dat spul zelf niet”. En misschien heel gek, maar bij vegetarische slagers koop ik liever geen vlees. Het goede nieuws is dat de situatie verbetert: steeds meer coffeeshops sturen hun personeel op cursus, zodat ze klanten goed kunnen informeren.

Niet voorgedraaid

Een laatste voorbeeld van wat voor mij een goede coffeeshopondernemer maakt, is een stel dat al decennia samen een shop runt in het Oosten des lands. Het grootste deel van die periode weigerden ze voorgedraaide joints te verkopen. Het ritueel van het zelf draaien, het kiezen van de hoeveelheid, het letterlijk voelen en ruiken van de wiet of hasj die je hebt gekocht: in hun ogen was dit essentieel. Want: “Een joint is iets anders dan een filtersigaret, die je gedachteloos opsteekt.”

Cannabiscultuur

En zo is het maar net. Noem het mindfullness  of bewust consumeren: de meeste cannabis connaisseurs halen hun neus op voor een voorgedraaide joint. Uiteindelijk is het stel toch overstag gegaan: tientallen keren per dag vroegen klanten om voorgedraaide joints. Maar toch: ze hadden veel meer omzet kunnen draaien als ze eerder prefabs  op de kaart hadden gezet. Cannabiscultuur boven commercie dus. Daar kunnen sommige collega’s nog wat van opsteken…

[openingsfoto: Eric Gevaert/Shutterstock]

(advertentie)